Home

incentivebeleid

Incentivebeleid verwijst naar beleidsmaatregelen die bedoeld zijn om het gedrag van individuen of organisaties te beïnvloeden door de kosten en baten van bepaalde handelingen te wijzigen. Het wordt toegepast in zowel het openbaar bestuur als in het bedrijfsleven om acties van actoren af te stemmen op gewenste uitkomsten, zoals productiviteit, duurzaamheid of sociale rechtvaardigheid.

Incentives kunnen financieel of niet-financieel zijn, rechtstreeks of indirect. Financiële incentives omvatten bonussen, subsidies, belastingvoordelen en

Ontwerpkeuzes voor incentivebeleid: prikkels moeten aansluiten bij beleidsdoelstellingen, transparant, eenvoudig en voorspelbaar zijn om administratieve lasten

Evaluatie en bewijs: beleidmakers beoordelen effectiviteit door monitoring, evaluatiestudies en, waar mogelijk, experimentele of quasi-experimentele ontwerpen

Voorbeelden: fiscale prikkels voor groene investeringen; subsidies voor onderzoek en ontwikkeling; prestatie-gerelateerde beloning in de publieke

Incentivebeleid werkt het meest effectief wanneer het is geïntegreerd met bredere beleidsinstrumenten, aangevuld met informatie, regelgeving

andere
financiële
prikkels,
evenals
boetes
bij
niet-naleving.
Niet-financiële
incentives
omvatten
erkenning,
loopbaanontwikkeling,
opleidingskansen
en
betere
arbeidsvoorwaarden.
Incentiveprogramma's
kunnen
gericht
zijn
op
individuen,
groepen
of
hele
sectoren
en
kunnen
prestatiegericht,
resultaatgericht
of
gedragsgericht
zijn.
en
speltheorie
te
voorkomen.
Ze
moeten
verstoringen
minimaliseren
en
perverse
effecten
vermijden,
zoals
verdringing
van
intrinsieke
motivatie.
Het
is
belangrijk
om
verdelingsimpact
te
beoordelen
en
te
zorgen
voor
naleving
van
juridische
en
fiscale
regels,
ook
in
EU-context.
om
causale
effecten
vast
te
stellen.
Mogelijke
nadelen
zijn
administratieve
lasten,
ongewenste
prikkels
en
begrotingsdruk.
sector;
resultaatgerichte
aanbestedingscontracten;
boetes
voor
vervuiling
met
daaraan
gekoppelde
saneringsprikkels.
en
capaciteit.