huidbloedverlies

Huidbloedverlies verwijst naar bloedverlies dat via de huid optreedt. Dit kan ontstaan door een verwonding zoals krassen, snijwonden of schaafwonden, maar ook spontaan voorkomen als petechiën of purpura. Het begrip omvat zowel zichtbare wonden als kleinere bloedingen in de huid. Vaak is het mild, maar in sommige situaties wijst het op een onderliggende aandoening.

Oorzaken van huidbloedverlies zijn uiteenlopend. Letsel en trauma zijn de meest voorkomende oorzaken. Daarnaast kunnen spontane huidbloedingen ontstaan door bloedingsstoornissen zoals trombocytopenie of andere stollingsstoornissen, leverziekten, vasculitis of bepaalde infecties. Medicijnen die de bloedstolling beïnvloeden, zoals anticoagulantia (warfarine, DOAC’s) en anti-platletmiddelen, kunnen eveneens huidbloedverlies vergroten. Ouderen kunnen door verslapping van de huid en bloedvaten sneller bloedingen vertonen.

Symptomen en tekenen hangen af van de oorzaak. Zichtbare bloedingen kunnen bestaan uit kleine puntbloedingen (petechiën), wat grotere vlekken (purpura) of grotere blauwe plekken (ecchymosen). Ook bloedingen uit neus of mond of uitgebreide huiduitslag kunnen voorkomen. Bij ernstiger of terugkerend bloedverlies, koorts, buik- of buikpijn, of bloedverlies elders in het lichaam moet medische evaluatie plaatsvinden.

Diagnostiek en behandeling verlopen via de huisarts of een specialist. Onderzoek omvat anamnese en lichamelijk onderzoek; bloedtests zoals een volledige bloedtelling, stollingstesten (INR/PT, APTT) en leverfunctie; evaluatie van medicatiegebruik. Afhankelijk van de verdenking kan aanvullende diagnostiek volgen (bijv. huidbiopsie, beeldvorming). Behandeling richt zich op de onderliggende oorzaak en op het voorkomen van verdere bloedingen, met passende wondzorg en, indien nodig, aanpassing van medicatie.

Wanneer contact opnemen met een arts. Raadpleeg een arts bij spontane of aanhoudende huidbloedingen, bij grote of snel uitbreidende bloedingen, bij koorts, buikpijn of bloedverlies elders in het lichaam. Bij hevig bloedverlies geldt eerste hulp: druk uitoefenen en direct medische hulp zoeken. Preventie draait om bescherming tegen letsel, zorgvuldig medicatiegebruik onder begeleiding van een arts, en regelmatige controle bij vormen van bloedingsstoornissen.