hoofdhuid

Hoofdhuid is de huid die de schedel bedekt en meestal bedekt is met haar. Het behoort tot het integumentaire systeem en bestaat uit de epidermis (opperhuid), de dermis (lederhuid) en onderliggende weefsels. Talgklieren en zweetklieren, samen met haarfollikels, bevinden zich in dit gebied. De hoofdhuid fungeert als barrière tegen uitdroging en microben en speelt een rol bij temperatuurregeling van het hoofd voor voldoende koeling en comfort.

De structuur van de hoofdhuid bevat haarfollikels die haren produceren en in stand houden. Talgklieren scheiden talg uit, wat de huid en haren hydrateert en beschermt tegen uitdroging en infecties. Zweetklieren dragen bij aan koeling en vochtbalans.

Veelvoorkomende aandoeningen: roos (pityriasis capitis) en seborrhoïsche dermatitis, psoriasis van de hoofdhuid en atopisch eczeem, tinea capitis (schimmelinfectie), folliculitis en luizen. Ernstige infecties, allergische reacties of letsel kunnen ook voorkomen. De klachten variëren van schilfers en jeuk tot roodheid en haaruitval.

Diagnose wordt meestal gesteld op basis van een klinisch onderzoek; bij twijfel kunnen afkrabsels, microscopisch onderzoek of een kweek worden uitgevoerd. Soms kan een Wood's lamp-onderzoek helpen bij het opsporen van bepaalde infecties.

Behandeling is afhankelijk van de onderliggende aandoening. Veel gebruikte behandelingen zijn medicinale shampoos met zinkpyrithion, seleniumsulfide, ketoconazol, teer of salicylzuur. Bij ontsteking kunnen lokaal corticosteroïden worden toegepast; schimmelinfecties vereisen antifungale middelen. Lice worden behandeld met pediculicide middelen. Preventie omvat milde, haarvriendelijke shampoos, het vermijden van agressieve chemicaliën, regelmatige wassingen en het vermijden van krabben.