hartspier

Hartspier, ook wel myocard genoemd, is de gespecialiseerdste spierlaag van het hart en is verantwoordelijk voor de voortdurende, ritmische samentrekking die bloed door het lichaam pompt. Het myocardium ligt tussen het buitenste pericard en het binnenste endocard en vormt de middelste laag van de hartwand.

Het bestaat uit hartspiercellen, de cardiomyocyten, die dwarsgestreept zijn en meestal één tot twee kernen bevatten. Deze cellen zijn via tussenliggende schijven (intercalated discs) met elkaar verbonden; desmosomen zorgen voor mechanische koppeling en gap junctions voor elektrische communicatie. Daardoor kan de hele hartspier als een functionele eenheid samenwerken.

De hartspier genereert kracht door contracties die samengaan met de hartcyclus. De samentrekking (systole) pompt bloed uit de kamers, terwijl ontspanning (diastole) de kamers vult. Het geleidingssysteem van het hart regelt deze ritmische activiteit: de sinusknoop initieert het ritme, gevolgd door de atrioventriculaire knoop en het His-Purkinje-systeem, wat zorgt voor een gecoördineerde contractie.

Zuurstof en stofwisseling: cardiomyocyten hebben veel mitochondriën en een hoge aerobe stofwisseling nodig om langdurige activiteit mogelijk te maken. De doorbloeding komt via de kransslagaders, die zuurstofrijk bloed aan het myocard leveren.

Gezondheid en ziekte: aandoeningen van het hartspierweefsel, zoals myocardinfarcten en cardiomyopathieën, kunnen leiden tot verminderde pompfunctie en hartfalen. Langdurige belasting kan tot hartspierhypertrofie leiden; regeneratie is beperkt en beschadigde cellen worden vaak vervangen door littekenweefsel.