gecomplementeerdheid

Gecomplementeerdheid is een concept dat in verschillende vakgebieden wordt gebruikt om de mate te beschrijven waarin de onderdelen van een systeem elkaar aanvullen om een doel te realiseren. Het begrip benadrukt functionaliteit die ontstaat door complementariteit, en onderscheidt zich van louter volledigheid door te kijken naar hoe onderdelen elkaar helpen omhoog te komen in functionele dekking.

In de taalkunde en linguïstiek kan gecomplementeerdheid verwijzen naar de mate waarin een werkwoord of type predicaat vereiste complementen heeft (zoals onderwerpen en objecten) en hoe deze complementen samen de betekenis dragen. Een zin met de vereiste complementen vertoont hoge gecomplementeerdheid; ontbrekende of misplaatste complementen verminderen de functionele samenhang.

In systeemontwerp en organisatiekunde beschrijft gecomplementeerdheid hoe onderdelen of actoren elkaar aanvullen zodat de combinatie meer bereikt dan elk afzonderlijk element. Voorbeeld: een softwaremodule die data-voorbewerking levert terwijl een andere module de analyse verzorgt, zodat de eindfunctie volledig is.

Metingen van gecomplementeerdheid zijn vaak kwalitatief en beoordelen functionele dekking, redundantie en samenhang. Een hoge gecomplementeerdheid wijst op goede afstemming tussen onderdelen; lage gecomplementeerdheid suggereert hiaten of overlap.

Kritiekpunten betreffen variatie tussen disciplines en gebrek aan eenduidige definities. De term kan overlappen met complementariteit en synergie, waardoor precieze interpretatie per context verschilt.

Zie ook complementair, complementariteit, valentie, systemen.