fosfaatadditieven

Fosfaatadditieven zijn fosfaathoudende verbindingen die aan levensmiddelen worden toegevoegd om specifieke functionele eigenschappen te bewerkstelligen. Ze kunnen bestaan uit eenvoudige fosfaatzouten zoals natrium-, kalium- of calciumfosfaat en uit polyfosfaten. Door hun chemische eigenschappen dragen ze onder meer bij aan vochtbinding, textuurverbetering, stabilisatie, bufferwerking en rijskracht in bakwaren.

Ze worden toegepast in onder andere vleeswaren, visproducten, zuivel, bakkerijproducten en kant-en-klare maaltijden. Fosfaatadditieven functioneren als vochtbinder, emulgator, stabilisator en rijsmiddel. In bakkerijproducten verhogen ze de stabiliteit en voorkomen uitdroging; in vleeswaren verbeteren ze waterretentie en textuur; in sauzen en gelei-achtige producten zorgen ze voor een consistente structuur.

Regelgeving en veiligheid: Fosfaatadditieven vallen onder de voedseladditiefwetgeving in de EU en andere regio’s. Ze zijn doorgaans geclassificeerd met Europese E-nummers of INS-nummers en het is vastgelegd welke typen fosfaatzouten en welke hoeveelheden per product zijn toegestaan. Veiligheid en blootstellingswaardes worden periodiek herzien door autoriteiten zoals EFSA of andere toezichthouders.

Gezondheidsaspecten: Hoewel fosfaatadditieven op zich als veilig worden beschouwd binnen de vastgestelde limieten, kan een hoge totale fosfaatopname nadelige effecten hebben bij sommige groepen, zoals mensen met nierziekten. Er is discussie over de bijdrage van voedingsfosfaat aan de totale fosfaatbelasting en mogelijke langetermijnrisico’s, wat tot aanbevelingen leidt om verantwoorde niveaus in de voeding te handhaven.

Productie en typen: Productie gebeurt door neutralisatie van fosforzuur met natrium-, kalium- of calciumbasen om verschillende fosfaatzouten te vormen (monosodium, disodium, trisodium fosfaat; mono-, di-, tri- of polyfosfaten). Polyfosfaten zoals natriumpolyfosfaat worden veel gebruikt in kant-en-klare gerechten en visproducten.