epilepsiaan

Epilepsie is een neurologische aandoening gekenmerkt door terugkerende aanvallen veroorzaakt door plotselinge elektrische activiteit in de hersenen. In het Nederlands wordt doorgaans gesproken van epilepsie; de term epilepsiaan is zeldzaam en kan verwarrend zijn.

Oorzaken variëren: genetische aanleg, hersenletsel, beroerte, infecties of ontwikkelingsstoornissen kunnen aanvallen uitlokken. Soms is de oorzaak niet bekend (idiopathisch). Epilepsie kan zich uiten in verschillende typen aanvallen: focale (partiële) aanvallen en gegeneraliseerde aanvallen, soms met of zonder verlies van bewustzijn.

Symptomen zijn afhankelijk van het type en kunnen schudden, stijf worden, verlies van controle, plotselinge rare sensaties of een korte verkramping van spieren omvatten. Na een aanval kunnen verwarring, vermoeidheid of hoofdpijn volgen. Diagnose gebeurt via medische geschiedenis, EEG en beeldvorming zoals MRI.

Behandeling richt zich op het voorkomen van aanvallen. De belangrijkste optie is medicatie (anticonvulsiva). Ongeveer een deel van de mensen krijgt controle met medicatie; anderen hebben medicijnresistente epilepsie. Voor deze laatste groep bestaan opties zoals chirurgie, neurostimulatie (bijv. vagusnerve-stimulatie), en soms een ketogeen dieet.

Prognose varieert: sommige kinderen en volwassenen verdwijnen eruit, anderen hebben voortdurende aanvallen. Levensstijl en veiligheid zijn belangrijk: medicatietrouw, vermijden van valrisico’s tijdens een aanval en passende aanpassingen op werk en rijbeperkingen.

Preventie is niet altijd mogelijk, maar hoofdletsel voorkomen, vroege behandeling van aandoeningen en regelmatige medische opvolging dragen bij aan betere uitkomsten.