elevatieniveau

Elevatieniveau is de verticale positie van een punt ten opzichte van een referentievlak of datum. Het geeft aan hoe hoog of laag een locatie ligt, waarmee hoogteverschillen worden uitgedrukt in meetkundige projecten, bouw en cartografie. Elevatieniveaus worden gebruikt om constructies correct uit te lijnen, drainage en waterbeheer te plannen en verkavelingen en infrastructuur te positioneren.

Verticale referenties verschillen per gebied en datum. Zeeniveau dient als natuurlijke referentie, maar in de praktijk worden elevatieniveaus meestal uitgedrukt als meters boven een gekozen datum. In Nederland is het meest gebruikte verticale referentiesysteem het Normaal Amsterdams Peil (NAP). Wereldwijd bestaan er andere referenties, zoals NGVD29, NAVD88 en geodetische modellen zoals EGM2008. Omdat deze referenties op verschillende modellen en definities zijn gebaseerd, is elevatieniveau niet direct met elkaar vergelijkbaar zonder conversie.

Metingen van elevatieniveau worden bepaald met nivellering (spirit leveling) of met GNSS-metingen in combinatie met geodetische modellen. Nivellering levert doorgaans zeer precieze hoogteverschillen op tussen punten, terwijl GNSS-coördinaten verticale informatie geven die kan worden omgerekend naar een gekozen referentiesysteem.

Toepassingen van elevatieniveau zijn onder meer bouw- en infrastructuurprojecten, waterbeheer en drainage, dijken en wegen, evenals kadaster en cartografie. In plannen wordt vaak aangegeven “X meter boven NAP” of “boven zeeniveau” om ruimte, drainage en veiligheidsmarges te bepalen. Bij wijzigingen in datums of modellen is herberekening van hoogten nodig om consistentie te behouden.