duurinschatting

Duurinschatting is het proces van het bepalen van de tijd die nodig is om een taak, werkpakket of volledig project te voltooien. Het richt zich op de duur, meestal uitgedrukt in uren, dagen of weken, en onderscheidt zich van inspanning en kosten. In projectmanagement wordt een goede duurinschatting gebruikt voor planning, resourceallocatie, realistische deadlines en risicobeheer.

Toepassingsgebieden omvatten softwareontwikkeling, bouw, productie- en onderhoudsprojecten, eventplanning en research. Het levert de basis voor het opstellen van schema’s, het toewijzen van mensen en middelen en het inschatten van eventuele vertragingen of knelpunten.

Methoden om duur te bepalen variëren. Top-down of op analogie gebaseerde schattingen gebruiken ervaringen met vergelijkbare taken. Bottom-up schattingen worden opgesteld door de duur van subtaken te bepalen en op te tellen. Expert judgement, gebaseerd op de kennis van ervaren professionals, is veelgebruikt. Parametrische modellen gebruiken statistische relaties zoals productiviteit per eenheid. Three-point schattingen (optimistisch, meest waarschijnlijk, pessimistisch) worden vaak geanalyseerd met PERT of monte-carlo-simulaties. Planning poker en Delphi-methode zijn consensusgerichte benaderingen. Analogie met historische data helpt bij het relateren aan eerder voltooide projecten.

Belangrijke overwegingen zijn onder meer onderscheid tussen duur en inspanning, rekening houden met rust- en vakantiedagen, afhankelijkheden en vertragingen, en het inschakelen van buffers of contingenties. Schattingen moeten worden aangepast naarmate er meer informatie beschikbaar komt en projecten vorderen.

Factoren die de nauwkeurigheid beïnvloeden zijn complexiteit, afhankelijkheden, beschikbaarheid van middelen en skillniveau, leercurves, scopewijzigingen, ontbrekende vereisten en interfaces met andere taken. Valkuilen omvatten optimisme, onderschatting van complexiteit, onvoldoende detail, het ontbreken van risico-overwegingen, en het vroeg vastzetten van deadlines zonder bijstelling op basis van voortgang. Processtappen omvatten scope-definitie, decompositie in werkpakketten, schattingen per pakket, berekening van de totale duur, toevoegen van buffers en validatie met belanghebbenden, gevolgd door bijstelling tijdens de voortgang.