diepweefselletsel

Diepweefselletsel is een type door druk veroorzaakte letsel waarbij schade zich uitstrekt tot de diepe lagen van het zachte weefsel, zoals fascia, spier of bot, terwijl de overliggende huid intact kan blijven of slechts een blister vertoont. Het ontstaat door druk- en schuifkrachten die de bloedtoevoer naar onderliggend weefsel verminderen en zo ischemie en celbeschadiging veroorzaken. Het komt vooral voor bij mensen met beperkte mobiliteit, zoals bedlegerigen of rolstoelgebruikers, en bij gebieden boven botuitsteeksels zoals de stuit, heup en hielen. Risicofactoren zijn immobiliteit, ouderdom, malnutrië of dehydratie, diabetes en vasculaire aandoeningen, edema en roken.

Klinisch kan diepweefselletsel zich presenteren als een lokaal pijngebied of verkleuring die niet wegdrukbaar is bij druk. De huid kan intact blijven maar een diepe paarse of rode verkleuring tonen, of er kan een dunne blaar zijn. De onderliggende schade kan zich uitbreiden tot necrose en uiteindelijk leiden tot een open wond. Diagnostiek is meestal klinisch; beeldvorming kan worden gebruikt als de diepte of omvang onzeker is.

Behandeling richt zich op drukontlasting en stabilisatie: positionering, het gebruik van drukontlastende oppervlakken en regelmatige herschikking, lokale wondzorg als de huid beschadigd raakt, infectiepreventie, en behandeling van onderliggende aandoeningen. Voeding en pijnbehandeling zijn eveneens belangrijk.

Preventie is van belang en omvat regelmatige inspectie van de huid, tijdige herverdeling van druk, hoogwaardige voeding en hydratatie, en het gebruik van geschikte hulpmiddelen bij mobiliteitsbeperkingen. De prognose is afhankelijk van tijdige herkenning en vermindering van druk; bij snelle interventie kan genezing optreden, terwijl aanhoudende druk kan leiden tot diepere wonden.