containervirtualisatieplatformen

Containervirtualisatieplatformen zijn software-ecosystemen die het bouwen, distribueren en uitvoeren van applicaties in containers mogelijk maken. Containers delen de kernel van het hostbesturingssysteem en isoleren processen via technologieën als namespaces en cgroups. Hierdoor lopen meerdere containers naast elkaar op dezelfde machine zonder een volledige emulatie van hardware, wat leidt tot minder overhead en snelle deployment.

Een containervirtualisatieplatform omvat doorgaans meerdere lagen. Een container runtime beheert de uitvoering van containers, bijvoorbeeld containerd, CRI-O of Docker Engine. Containers worden aangemaakt en gedeeld als images, die in registries zoals Docker Hub of OCI-gebaseerde registries opgeslagen en opgehaald kunnen worden. Images volgen gestandaardiseerde formats zoals OCI of Docker images. Een orkestratielaag (zoals Kubernetes) regelt scheduling, netwerken, opslag en schaalbaarheid over meerdere hosts. Daarnaast spelen opslag-, netwerk- en beveiligingslagen een cruciale rol bij persistentie en isolatie.

Belangrijke standaarden en componenten zijn onder meer het OCI-image- en runtime-ecosysteem, waardoor verschillende runtimes en tooling compatibel kunnen samenwerken. Bekende platforms zijn Docker Engine, Podman (daemonless), en runtime-implementaties als containerd en CRI-O. Daarnaast worden system containers met LXD als alternatief genoemd, vooral bij volledige systeemisolatie in plaats van applicatiecontainers.

Voor orkestratie ligt de nadruk vaak op Kubernetes, dat workload-automatisering, autoscaling en beheer over meerdere nodes mogelijk maakt. Andere orkestratietools zijn Nomad en OpenShift als aanvullende of geïntegreerde oplossingen.

Voordelen van containervirtualisatieplatformen zijn onder meer draagbaarheid, efficiënt gebruik van resources en snellere ontwikkel-/releasecycli. Nadelen omvatten complexiteit van beveiliging, afhankelijkheid van de hostkernel en operationeel beheer over meerdere lagen.