hostbesturingssysteem

Een hostbesturingssysteem, kortweg host OS, is het besturingssysteem dat op fysieke hardware draait en de basisdiensten levert aan andere software, zoals virtualisatie- of containertechnologie. Het beheert hardwarebronnen zoals CPU, geheugen, opslag en netwerk en biedt de randvoorwaarden waarbinnen virtuele machines of containers kunnen draaien. In veel omgevingen fungeert het host OS als het primaire beheer- en onderhoudssysteem.

In virtuele omgevingen onderscheidt men vaak een host OS van het gast-besturingssysteem. Het gast OS is het besturingssysteem dat draait binnen een virtuele machine. De host OS kan, via een hypervisor of containerengine, de resources toewijzen en isoleren. Bij bare-metal hypervisors draait de hypervisor direct op de hardware en kan er minder sprake zijn van een traditioneel host OS; in zulke gevallen spreken professionals minder vaak van een host OS, omdat de hypervisor zelf de direct beschikbare laag is.

Belangrijke taken van een host OS zijn onder meer het beheren van hardwaredrivers, het afhandelen van systeemtaken en services, het toewijzen van CPU- en geheugenresourcen, en het verzorgen van netwerk- en opslagtoegang. Voor containers dient het host OS ook als de kernel waarop containerorkestratie werkt, aangezien containers vaak geen eigen kernel hebben.

Populaire keuzes voor host OS’en in virtualisatie en containers zijn Linux-distributies (zoals Ubuntu Server of CentOS/RHEL), Windows Server (met Hyper-V of VirtualBox), en macOS in macOS-omgevingen. Bij het selecteren van een host OS spelen factoren als compatibiliteit met hypervisor- of containertechnologie, beveiliging, beheerbaarheid en licentieregelgeving een belangrijke rol.