Home

cAMPsysteem

Het cAMP-systeem, oftewel het cyclic adenosine monofosfaat systeem, is een cellulaire signaalroute die fungeert als tweede boodschapper. Het wordt meestal geactiveerd door binding van een ligando aan een G-eiwit gekoppelde receptor (GPCR) op het celmembraan. Ligandbinding levert activering van Gs-proteïne, dat op zijn beurt de adenylate cyclase activeert en daarmee de omzetting van ATP naar cAMP stimuleert. Gi remt adenylate cyclase en verlaagt cAMP-concentraties. Sommige receptoren activeren ook andere routes die indirect cAMP beïnvloeden.

De geproduceerde cAMP fungeert als tweede boodschapper en reguleert meerdere effectoren, waaronder protein kinase A (PKA)

cAMP-signaaltransductie leidt tot diverse fysiologische uitkomsten, zoals stijging van glycogenolyse in lever, lipolyse in vetweefsel, versnelde

De cAMP-concentraties worden gereguleerd door fosfodiesterasen (PDE’s), die cAMP afbreken tot AMP. Verschillende PDE-families spelen een

en
Epac
(exchange
protein
directly
activated
by
cAMP).
PKA
wordt
geactiveerd
wanneer
cAMP
bindt
aan
de
regulatorische
subunits,
waardoor
de
katalytische
subunits
vrij
komen
en
eiwitten
in
de
cel
kunnen
fosforyleren.
Epac
fungeert
als
guanine
nucleotide
exchange
factor
voor
Rap
GTPases.
Daarnaast
kunnen
cyclic
nucleotide-gated
ionkanalen
en
andere
cAMP-bindende
eiwitten
betrokken
zijn.
hartslag
en
contractiliteit,
en
regulatie
van
geheugen
en
leerprocessen
via
CREB.
Genexpressie
wordt
beïnvloed
via
CREB,
dat
na
fosforylatie
bindt
aan
CRE-­plaatsen
en
transcriptie
stimuleert.
rol,
zoals
PDE4,
PDE3
en
PDE2,
met
tissue-specifieke
expressie.
Door
PDE-activiteit
kunnen
signalen
lokaal
gericht
blijven,
mede
dankzij
AKAPs
(A-kinase
anchoring
proteins)
die
PKA
en
andere
effectoren
op
specifieke
plekken
positioneren.
Het
cAMP-systeem
heeft
klinische
relevantie;
PDE-inhibitoren
worden
onderzocht
en
toegepast
bij
ontstekings-
en
cognitieve
aandoeningen.