bindingenbreuk

Bindingenbreuk is een term die in sommige Nederlandse medische bronnen wordt gebruikt om een soort breuk (hernia) te beschrijven waarbij een bandachtige structuur een herniërend orgaan of weefsel constrictieert. De woordcombinatie bind­ingen en breuk verwijst naar het probleem van een band die rondom het uitpuilende weefsel knellend werkt. In de praktijk wordt de term niet universeel gebruikt en kan hij deels als verouderd of regionaal beschouwd worden; dichter bij hedendaagse classificaties spreekt men soms meer van een strangulerende hernia of van adhesiegerelateerde herniëring.

Oorzaken en patofysiologie: bindingenbreuk wordt vaak geassocieerd met eerdere buikoperaties of littekenweefsel, waarbij fibrose en bandachtige structuren een defect in de buikwand of een littekenspiraal rondom een herniërend segment veroorzaken. Deze constrictie kan leiden tot verminderde doorbloeding van het ingehelde weefsel en mogelijk tot ischemie en necrose als de diagnose niet tijdig wordt gesteld.

Symptomen en kliniek: patiënten kunnen plotselinge buikpijn, misselijkheid of braken ervaren, met een palpabele massa op de locatie van de hernia. Tekenen van ileus of peritoneale irritatie kunnen aanwezig zijn bij complicaties zoals strangulatie.

Diagnose en behandeling: diagnose gebeurt op basis van kliniek aangevuld met beeldvorming (echografie of CT-scan). De behandeling is doorgaans chirurgisch: bevrijden van de constrictie, zo nodig weefselresectie en definitieve herniareparatie.

Prognose en geschiedenis: bij tijdige operatieve behandeling is de prognose doorgaans gunstig; uitstel verhoogt het risico op complicaties. De term bindingenbreuk blijft in balans met termen als strangulerende hernia in hedendaagse literatuur.