beleggingsfondsen

Beleggingsfondsen zijn collectieve beleggingsvehikels die het geld van veel beleggers samenbrengen en investeren in een gediversifieerde portefeuille van effecten, zoals aandelen en obligaties. Een fonds wordt beheerd door een professioneel fondsbeheerteam en bewaakt door een bewaarinstelling. In de Europese Unie zijn veel fondsen UCITS-gecertificeerd, wat regels, transparantie en Europese verkooptoegang waarborgt. Beleggers kopen units of aandelen in het fonds en delen mee in de rendementen en risico’s van de portefeuille.

Fondsen variëren in doel en structuur. Actief beheerde fondsen proberen de markt te verslaan, terwijl indexfondsen een vooraf bepaalde index volgen. Open-end fondsen laten doorlopende in- en uitstroom toe; gesloten of beursgenoteerde fondsen kenmerken zich door beperkte liquiditeit. Veelvoorkomende categorieën zijn aandelenfondsen, obligatiefondsen, gemengde fondsen en geldmarktfondsen.

Werking en kosten: De koers van een fonds wordt uitgedrukt als de netto-inventariswaarde (NAV) per eenheid. Aankoop en verkoop gebeuren tegen deze NAV, vermeerderd of verrekend met kosten. Kosten bestaan uit beheervergoeding en lopende kosten; soms zijn er instap- of uitstapvergoedingen of transactiekosten. Het rendement hangt af van de prestaties van de onderliggende beleggingen en van de gemaakte kosten.

Regulering en risico’s: In Nederland vallen beleggingsfondsen onder de Wft en toezicht van AFM en DNB. UCITS-fondsen voldoen aan Europese regels over diversificatie, liquiditeit en transparantie. Risico’s omvatten marktrisico, renterisico, kredietrisico en liquiditeitsrisico; hoger potentieel rendement gaat vaak gepaard met hoger risico. De fiscale behandeling verschilt per land en fonds, en advies van een belastingadviseur kan wenselijk zijn.

Keuzehulp: Bij de selectie let men op beleggingsdoel, tijdshorizon, risico, kosten en trackrecord. Ook duurzaamheid, transparantie en de mate van informatievoorziening kunnen belangrijke factoren zijn.