belastingafspraken

Belastingafspraken zijn afspraken tussen belastingplichtigen en de Belastingdienst over de heffing van belastingen. Ze dienen doorgaans om de fiscale behandeling van een situatie vast te leggen, om ambiguïteit op te helderen of om een geschil op een gecontroleerde manier op te lossen zonder een formele rechtszaak. In Nederland wordt de term vaak gebruikt voor verschillende instrumenten die zekerheid of efficiëntie brengen in de naleving van de belastingwet.

Er zijn meerdere vormen van belastingafspraken. Een veelvoorkomende vorm is de vaststellingsovereenkomst na een fiscale audit, waarbij Belastingdienst en belastingplichtige afspreken op welke manier de aanslag wordt vastgesteld en welke bedragen, rente en eventuele boetes worden voldaan. Een andere vorm zijn rulings of adviezen, waarin vooraf wordt vastgelegd hoe bepaalde fiscale regels moeten worden toegepast op een concrete situatie, zodat partijen duidelijke verwachtingen hebben. Voor internationale groepen bestaan vaak Advanced Pricing Agreements (APA’s), waarin afspraken worden gemaakt over de toerekening van winsten aan verschillende jurisdicties voor transfer pricing. Daarnaast kunnen er interne compliance-afspraken zijn tussen een onderneming en de Belastingdienst over de aanpak van risico’s en de naleving in de toekomst.

Proces en rechtsbescherming: belastingafspraken ontstaan doorgaans na onderlinge onderhandelingen en worden formeler vastgelegd in een besluit, een vaststellingsovereenkomst of een ruling. Belastingplichtigen behouden in veel gevallen de mogelijkheid om bezwaar en beroep aan te tekenen tegen belastingschikkingen of -besluiten als zij het niet eens zijn met de afgesproken uitkomsten. Confidentialiteit kan een rol spelen: sommige afspraken zijn (gedeeltelijk) vertrouwelijk, terwijl rulings soms openbaar kunnen zijn.

Zie ook: vaststellingsovereenkomst, rulings, transfer pricing, bezwaar en beroep.