baroreceptoractiviteiten

Baroreceptoractiviteiten verwijzen naar de activiteit van baroreceptoren, drukgevoelige zenuwuiteinden die voorkomen in de wand van de halsslagader (carotis sinus) en de aortaboog. Bij veranderingen in arteriële druk rekken deze receptoren hun membraan en veranderen ze de afgifte van afferente zenuwsignalen. Een hogere bloeddruk verhoogt de baroreceptoractiviteit, een lagere bloeddruk verlaagt deze activiteit.

Afferente signaalroutes verlopen via afzonderlijke zenuwen: carotide baroreceptoren sturen signalen via de nervus glossopharyngeus (IX) naar de nucleus tractus solitarius (NTS) in de medulla, terwijl aortische baroreceptoren signalen via de nervus vagus (X) leveren aan dezelfde NTS. In de hersenstam worden de ontvangen signalen geïntegreerd en vertaald naar efferente autonome responsen. Parasympathische uitgangen (vooral via de nucleus ambiguus en de dorsal motor nucleus of the vagus) beïnvloeden hartfrequentie en AV-geleiding, terwijl de sympathische uitgangen (via de RVLM richting het ruggenmerg) de hartcontractiliteit en vasculaire tonus regelen.

Het baroreflexmechanisme fungeert als een snelle, korte-termijnregelaar van de bloeddruk: bij stijgende druk neemt de baroreceptorafgifte toe, wat leidt tot daling van hartfrequentie, afname van contractiliteit en vasodilatatie; bij dalende druk gebeurt het omgekeerde. Reeds langer bestaande veranderingen, zoals bij chronische hypertensie, kunnen leiden tot resetting van de baroreflex, waardoor het setpunt zich aanpast.

Klinisch zijn baroreflex-parameters nuttig voor het beoordelen van autonome functies en baroreceptorgevoeligheid (BRS). Veranderingen in baroreceptoractiviteit spelen een rol bij aandoeningen zoals orthostase, hartfalen en veroudering.