antibodygemedieerde

Antibodygemedieerde immuniteit verwijst naar immunologische processen die worden veroorzaakt door antilichamen (immunoglobulinen) die door B-cellen en plasmacellen worden geproduceerd. In tegenstelling tot cellulaire immuniteit, waarbij T-cellen directe cytotoxiciteit leveren of hulp verlenen, oefenen antilichamen effectorfuncties uit via Fc-receptoren op andere cellen en via de complementcascade.

Belangrijke mechanismen zijn neutralisatie, waarbij antilichamen binding aan pathogenen of toxines voorkomen dat ze cellen infecteren of schade veroorzaken; opsonisatie, waardoor pathogenen beter herkenbaar worden voor fagocyten; en antistofafhankelijke cellulaire cytotoxiciteit (ADCC), waarbij NK-cellen of andere effectorcellen geïnvolveerd raken om doelwitcellen te doden.

Complementactivatie via de klassieke route door IgM- of IgG-gebonden immuuncomplexen leidt tot activatie van C1 en een cascade die tot lysis of opsonisatie via C3b kan leiden; immunocomplexen kunnen bij overmaat of onvolledige verwijdering ontstekingsreacties en weefselschade veroorzaken, zoals bij sommige immunologische aandoeningen.

Antilichamen spelen een centrale rol in vaccinologie en infectieziekten door neutralisatie en preventie van infectie, terwijl antibody-mediated rejection bij orgaantransplantatie een klinische context is waarin donor-specifieke antilichamen tegen HLA-antigenen weefselschade veroorzaken.

De belangrijkste klassen van antilichamen (IgM, IgG, IgA, IgE) hebben verschillende rollen: IgM als vroege responder, IgG in de systemische immunrespons en opsonisatie, IgA in mucosale bescherming, en IgE bij allergische reacties en parasitaire infecties. Antibodygemedieerde processen vormen een essentieel onderdeel van de humorale immuniteit.