adjectiveen

Adjectiveen zijn woorden die een zelfstandig naamwoord of een voornaamwoord kenmerken door eigenschappen zoals kleur, grootte, herkomst, kwaliteit of toestand te beschrijven. Ze geven extra informatie over het zelfstandig naamwoord en dragen bij aan de betekenis van de zin.

In het Nederlands komen adjectiveen voor in twee hoofdposities: attributief en predicatief. Attributieve adjectives staan meestal vóór het zelfstandig naamwoord en moeten overeenstemmen met het genoemde woord in getal en bepaaldheid. Er bestaan twee inflectiepatronen: zwakke inflectie na de/het en sterke inflectie bij een of zonder determiner. Voorbeelden: de grote tafel (zwakke inflectie na de), het kleine huis; een grote tafel, grote tafels (sterke inflectie). Predicatieve adjectives volgen een koppeltekenwerkwoord zoals zijn en krijgen geen extra -e in de verbale constructie: De tafel is groot.

In combinatie met vergelijkingen veranderen adjectiveen via verbuiging: de vergrotende trap en de overtreffende trap. De meeste korte bijvoeglijke naamwoorden vormen de vergrotende trap met -er en de overtreffende trap met -st, terwijl langere of onbeklemtoonde vormen vaak met voornaamwoorden als meer/meest worden gevormd. Onregelmatige vormen bestaan bijvoorbeeld goed – beter – beste, en veel – meer – meest. Sommige adjektieven hebben onregelmatige stamveranderingen of vormen die uitsluitend binnen specifieke woordgroepen voorkomen.

Adjectiveen kunnen ook als bijwoorden fungeren zonder verandering in vorm, bijvoorbeeld snel rijden, een snelle tijd. Predicatieve bijvoeglijke naamwoorden blijven doorgaans trouw aan het onderwerp van de zin en tonen geen afwijkende eindletters in de predicatieve positie.