acceptatieverklaring

Een acceptatieverklaring is een formele verklaring waarin een persoon uitdrukkelijk aangeeft een bepaalde handeling, rechtspositie of verplichting te aanvaarden. Het gaat om een schriftelijk document, vaak ondertekend door de betrokkene, waaruit duidelijke instemming blijkt. De inhoud en de formele eisen van zo’n verklaring hangen sterk af van de specifieke context en de van toepassing zijnde wet- of regelgeving.

In de praktijk wordt een acceptatieverklaring in verschillende situaties gebruikt. Voorbeelden zijn notariële procedures en civiele rechtshandelingen waarin iemand bevestigt een aanbod of een rechtsfiguur te accepteren, in erfopvolging door aanvaarding van een erfenis, of in adoptie- en pleegzorgtrajecten waarin de ouder of voogd zijn of haar instemming verklaart. Ook in commerciële transacties kan een acceptatieverklaring voorkomen, bijvoorbeeld bij de aanvaarding van een bod of aanbieding. In alle gevallen is het doel om ondubbelzinnig vast te leggen wat wordt geaccepteerd en vanaf welke datum dit geldig is.

De juridische gevolgen van een acceptatieverklaring variëren per context. Soms is de verklaring bindend zodra zij is ontvangen door de bevoegde partij of instantie, soms gelden aanvullende voorwaarden of termijnen. In sommige gevallen kan de acceptatie herroepbaar zijn onder vastgestelde voorwaarden. Vaak bevat een acceptatieverklaring ook identificatie van de betrokkene, een omschrijving van wat wordt geaccepteerd, de datum en de handtekening, en kan zij vereist zijn om verdere stappen te kunnen zetten of rechten te doen ontstaan.

Zie ook: aanvaarding, erkenning, erfopvolging, notariële akte.