aankoopoptie

Een aankoopoptie, ook wel koopoptie genoemd, is een contractuele regeling die een koper het recht geeft om een bepaald goed of waardepapier te kopen tegen een vooraf afgesproken prijs gedurende een afgesproken termijn. De optie geeft geen verplichting om te kopen; de houder kan ervoor kiezen om de optie uit te oefenen of niet. Vaak betaalt de koper bij het aangaan van de optie een premie aan de verkoper.

Kenmerken die typisch voorkomen zijn onder andere de onderliggende waarde (het te kopen goed), de uitoefenprijs (strike prijs), de looptijd of expiratiedatum, en de uitoefenregeling (bijvoorbeeld Amerikanische stijl, die gedurende de hele looptijd kan worden uitgeoefend, of Europese stijl, die alleen op de expiratiedatum kan worden uitgeoefend). Toepassingen variëren van synthetische aandelenopties tot koopopties in vastgoed of handelsovereenkomsten. Een aankoopoptie kan leiden tot fysieke levering van het goed of tot cash settlement, afhankelijk van wat in de overeenkomst is afgesproken.

Toepassingsgebieden omvatten huurcontracten met koopoptie, aandelen- of bedrijfsactiva in bedrijfsfinanciering, en initiële investeringen waarbij een koper later de aandelen of activa wil verwerven. Voordelen voor de houder zijn de mogelijkheid te profiteren van prijsstijgingen zonder directe aankoop, terwijl de verkoper de ontvangen premie als inkomen houdt, zij het met het risico dat de onderliggende waarde aanzienlijk in waarde stijgt. Voorzichtigheid is geboden wat betreft contractuele voorwaarden en timing, omdat juridische verplichtingen en fiscale behandeling per jurisdictie kunnen variëren. In de boekhouding kan een aankoopoptie als derivaat worden behandeld, met waarderings- en verantwoordingsregels die afhankelijk zijn van het toepasselijke standardskader.