Zusterchromatidene

Zusterchromatidene, ook wel aangeduid als zusterchromatiden in het Nederlands, zijn identieke kopieën van een chromosoom die ontstaan naDNA-replicatie en tijdens de celcyclus nog aan elkaar blijven vastzitten bij het centromeer. Ze vormen een paar gelijke chromatiden die samen één chromosoom vormen totdat ze worden gescheiden tijdens de celdeling.

Tijdens de S-fase verdubbelt het DNA, waarna elk chromosoom uit twee zusterchromatiden bestaat. Deze chromatiden blijven verbonden door cohesine, een eiwitcomplex dat de chromatiden bij het centromeer bij elkaar houdt totdat ze gescheiden moeten worden. De aanwezigheid van zusterchromatiden zorgt voor een foutloze verdeling van genetisch materiaal naar de dochtercellen; ze dragen dezelfde genetische informatie zodat beide nakomelingen identiek kunnen zijn wat betreft dat chromosoom.

De scheiding van zusterchromatiden vindt plaats tijdens de anafase van mitose en meiose II, wanneer cohesine loslaat en microtubuli de chromatiden naar tegenoverliggende polen trekken. Bij meiose I blijven zusterchromatiden meestal bij elkaar terwijl homologe chromosomen uit elkaar gaan; recombinatie vindt meestal tussen homologen plaats, niet tussen zusterchromatiden. Zeldzame gebeurtenissen zoals zusterchromatidene-uitwisseling kunnen voorkomen.

Disfuncties in cohesine of gerelateerde eiwitten kunnen leiden tot nondisjunctie en aneuploïdie, wat bij aspecten van kanker of cohesinopathieën zoals het Cornelia de Lange-syndroom kan betreffen. Samengevat spelen zusterchromatidene een cruciale rol in de nauwkeurige verdeling van genetisch materiaal tijdens celdeleling.