Zoutmeren

Zoutmeren zijn meren met extreem hoge zoutconcentraties. Ze ontstaan meestal in afsluitende bekken waar verdamping groter is dan de toevoer van water, waardoor zouten zich concentreren. Zoutmeren komen voor in droge tot semi-aride klimaten en kunnen zowel natuurlijke als door mensen gevormde systemen zijn. De saliniteit kan vele malen hoger zijn dan die van zeewater en variëren met seizoen en hydrologie.

Fysische kenmerken variëren van helder tot kleurrijk door halofiele algen. Aan de randen ontstaan evaporiet-afzettingen zoals natriumchloride en gips; in drooggevallen zones kunnen zoutkristallen zichtbaar zijn. Het water is doorgaans ondiep en de saliniteit kan plotseling toenemen bij verdamping.

Ecologie: door de extreme zoutconcentraties vormen zoutmeren een beperkt, maar uniek ecosysteem. Halofiele micro-organismen zoals Dunaliella-algen en archaea ontstaan kleurvariaties; Artemia-brine shrimp leven in sommige meren en dragen bij aan voedselketens.

Toepassingen en milieubeheer: zoutwinning en mineralenextractie via verdamping zijn economische activiteiten rondom zoutmeren. Ze trekken toeristen vanwege hun kleuren en vlakke landschap. Zoutmeren zijn kwetsbaar voor klimaatverandering, wateronttrekking en vervuiling, die hun hydrologie, samenstelling en biodiversiteit kunnen veranderen.

Voorbeelden wereldwijd: bekende zoutmeren zijn de Dode Zee op de grens tussen Israël en Jordanië en het Great Salt Lake in Utah, Verenigde Staten, die de verscheidenheid in saliniteit, kleuren en ecosystemen illustreren.