Zenuwvezels

Zenuwvezels zijn de lange uitlopers (axonen) van neuronen die elektrische impulsen geleiden tussen het centrale zenuwstelsel en andere delen van het lichaam. Ze vormen samen met overige zenuwweefsels de zenuwen die signalen vervoeren van zintuigen naar de hersenen en van de hersenen naar spieren en organen.

Structuur en omhulling: elke zenuwvezel ligt in het perifere zenuwstelsel en is omgeven door endoneurium. Meerdere vezels vormen samen een fascikel dat is omgeven door perineurium; de hele bundel zenuwen is verankerd door epineurium. In de periferie wordt elk axon gedomineerd door Schwann-cellen die myelineren, wat een isolerende laag vormt tussen knopen van Ranvier; onmyeliniseerde vezels liggen vaak zonder een volledige myelineschede en zijn omgeven door Schwann-cellen.

Zenuwvezels en functie: op basis van myelinisatie en diameter worden zenuwvezels onderverdeeld in myeliniseerde en onmyeliniseerde vezels. Myeliniseerde vezels (bijv. A- en B-vezels) geleiden impulsen sneller dan onmyeliniseerde C-vezels. Functioneel onderscheiden ze vooral sensorische, motorische en autonoom/viscerale banen; sensorische vezels voeren informatie van receptoren aan de hersenen, motorische vezels sturen signalen naar spieren, en autonome vezels regelen onvrijwillige functies zoals hartslag en spijsvertering.

Snelheid en herstel: de snelheid van impulsen is afhankelijk van het diameter van het axon en de aanwezigheid van myelinering. Bij beschadiging kunnen axonen langs de route van Wallerian-degeneratie verdelen, maar in het perifere zenuwstelsel kan regeneratie onder invloed van Schwann-cellen en groeifactoren plaatsvinden, terwijl herstel in het centrale zenuwstelsel beperkt is.

Samenvatting: zenuwvezels zijn essentiële componenten van zenuwbanen, met bescherming door endoneurium, perineurium en epineurium, en functioneren als snellopende eenheden die sensorische en motorische signalen overbrengen.