omhulling

Omhulling is een Nederlands begrip dat verwijst naar de buitenste omhulling of envelop van een voorwerp, of naar de handeling om iets in een beschermende verpakking te plaatsen. Het beschrijft de buitenste laag die bescherming, isolatie, structuur of interactie met de omgeving biedt. De term wordt in verschillende vakgebieden gebruikt en kan zowel natuurlijke als kunstmatige hullen aanduiden.

In de biologie en de levenswetenschappen verwijst omhulling naar de buitenste bedekking van organismen of onderdelen daarvan, zoals huid, schelpen of exoskeletten; bij zaden en vruchten kan het de buitenlaag vormen die bescherming biedt tegen schade en uitdroging. In de techniek en industrie kan omhulling verwijzen naar beschermende behuizingen, wikkelingen of schelpen rondom componenten, zoals elektronica, leidingen of de romp van een schip.

In geologie en planetair onderzoek kan men spreken van een buitenste schil of omhulling van een object, bijvoorbeeld de buitenste laag van een metaalkristal of een planetaire kern.

Het begrip benadrukt de grens tussen de binnenkant en de omgeving, en is vaak relevant voor kwesties als bescherming, interactie met chemicaliën, of structurele integriteit. Verwante termen zijn ommanteling en omranding.