Zelfrapportagevragenlijsten

Zelfrapportage is het proces waarbij individuen systematisch informatie over zichzelf verstrekken, doorgaans via gestandaardiseerde vragenlijsten, dagboeken of digitale toepassingen. De methoden kunnen kwantitatieve scores opleveren, maar ook kwalitatieve beschrijvingen en open antwoorden.

Toepassingen bevinden zich in verschillende sectoren. In de gezondheidszorg dragen patiëntgerapporteerde uitkomsten (PROMs) bij aan de beoordeling van symptomen, functionele status en kwaliteit van leven. In het sociaal domein worden zelfrapportages gebruikt bij verantwoording van inkomen, welzijn of middelengebruik. In het onderwijs worden studenten gestimuleerd tot zelfreflectie en zelfbeoordeling van leerprestaties.

Voordelen zijn onder meer schaalbaarheid, kostenbesparing, en de mogelijkheid om subjectieve ervaringen te registreren die niet zichtbaar zijn voor derden. Zelfrapportage kan ook empowerment bevorderen en betrekken bij besluitvorming. Er zijn echter beperkingen: betrouwbaarheid en validiteit kunnen variëren, respondenten kunnen sociaal wenselijke antwoorden geven, geheugen- en selectiebias spelen een rol, en de digitale kloof kan ongelijkheid vergroten.

Een belangrijk aandachtspunt is privacy en gegevensbescherming: bij verwerking van persoonlijke informatie gelden wettelijke kaders en regels voor toestemming en beveiliging. Validatie en standaardisatie zijn nodig om data vergelijkbaar en bruikbaar te houden. Implementaties vereisen duidelijke instructies, toegankelijkheid en waarborging van opt-in/consent, evenals trainingen voor respondenten en data-analisten.

Zie ook PROMs, zelfbeoordeling, en gezondheidsevaluatie.