Vochtuithardende

Vochtuithardende materialen zijn materialen die uitharden door een chemische reactie met vocht uit de omgeving of uit het substraat. Het begrip wordt vooral toegepast op afdichtings- en lijmproducten die zonder menging klaar zijn voor gebruik, zoals silicone-sealants en polyurethaan-lijmen.

De werking berust meestal op reactie met water. Bij veel vochtuithardende systemen reageert een liggend oplosbaar of functioneel groep met water uit de lucht, waardoor lange moleculaire netwerken ontstaan. Bij één-component polyurethaanproducten reageren isocyaan-groepen met vocht om urekaanbindingen te vormen. Bij silicones vindt de uitharding plaats door hydrolyse/condensatiereacties met vocht uit de lucht, soms versneld door de vorming van crosslinks in het siloxaannetwerk. Het proces kan zowel rechtstreeks in de open lucht plaatsvinden als via vocht dat van het substraat vrijkomt.

Factoren die het proces beïnvloeden zijn onder meer de relatieve vochtigheid en temperatuur, de dikte van de aangebrachte laag, de porositeit en vochtigheid van het substraat en de ventilatie. Open tijd, doorhardingsperiode en eindhardheid variëren per product en toepassing. Vochtuithardende systemen hechten doorgaans goed aan uiteenlopende materialen zoals glas, metaal, beton en hout, maar vereisen meestal goede oppervlaktevoorbehandeling en mogelijk primer.

Toepassingen zijn breed in de bouw en installatie: afdichtingen bij ramen en gevels, voegen in bouwconstructies, lijm- enSealentoepassingen, en coatings die wat vocht nodig hebben om te polymeriseren.

Voordelen zijn onder meer gebruiksgemak (geen menging), sterke hechting aan diverse substraten en goede weerbestendigheid bij juiste toepassing. Nadelen kunnen een vertraagde uitharding bij lage vochtigheid betekenen, sensitivity voor temperatuur en vocht, en soms geur- of hydrolyse-gerelateerde eigenschappen afhankelijk van het product.