Turbiditeitsmetingen

Turbiditeitsmetingen zijn metingen van de troebelheid van een vloeistof, een optische eigenschap die wordt veroorzaakt door suspendeerde deeltjes zoals klei, organisch materiaal en micro-organismen. Turbiditeit geeft aan hoeveel verstrooid licht er ontstaat wanneer een lichtbundel door een monster gaat. In waterbeheer is turbidity een indicator voor de aanwezigheid van zwevende deeltjes en kan het samenhangen met andere waterkwaliteitsparameters.

De belangrijkste meetmethode is nephelometrische turbiditeitsmeting. Een nephelometer zendt licht uit en meet de hoeveelheid licht die verstrooid wordt op ongeveer 90 graden ten opzichte van de invallende straal. De gebruikelijke meeteenheid is NTU (nephelometrische turbiditeits-eenheid). Voor calibratie worden standaardoplossingen gebruikt, vaak met formazine als referentie. Fabrikanten verschaffen kalibratie- en onderhoudsprocedures en houden rekening met factoren als temperatuur en kleur van het monster.

Toepassingen en uitvoering: turbiditeitsmetingen worden uitgevoerd met draagbare apparaten voor veldmetingen en met laboratoriumapparatuur voor nauwkeurigere analyses. Naast nephelometrie kunnen ook transmittantie of absorptiemetingen worden toegepast, maar deze geven doorgaans geen directe maat voor troebelheid en vereisen interpretatie. De meetnauwkeurigheid is afhankelijk van de golflengte, meestal rond 860 nanometer, en van hetMonsterkwaliteit en de meetomstandigheden.

Interpretatie en beperkingen: turbiditeit is geen directe maat voor massadeeltjes, maar is gerelateerd aan Suspended Solids (TSS) en kan gevolgen hebben voor procesvoering en microbiële risico-inschatting. Kleur, organische stof en luchtbelletjes kunnen de meting beïnvloeden. Regelmatige kalibratie en onderhoud zijn noodzakelijk voor betrouwbare resultaten.

Standards en regulering: ISO 7027 beschrijft nephelometrische turbiditeitsmetingen; veel methoden volgen ook standaarden uit de Standard Methods voor de bepaling van turbidity.