Transportbrandstof

Transportbrandstof is een verzamelterm voor alle brandstoffen en energiedragers die wordt gebruikt om voertuigen en vormen van vervoer aan te drijven. Ze omvatten zowel traditionele fossiele brandstoffen als verschillende alternatieve en duurzame opties. Het begrip bestrijkt brandstoffen voor weg-, water-, lucht- en spoorvervoer, maar ook energiedragers zoals elektriciteit en waterstof die in bepaalde toepassingen als brandstof dienen.

Veelvoorkomende typen zijn fossiele brandstoffen zoals benzine en diesel, die nog steeds het grootste aandeel leveren in het road transport. Daarnaast omvat men ook vloeibare en gasvormige alternatieven zoals LPG (propaan), CNG (aardgas), biodiesel en bioethanol, die afkomstig kunnen zijn uit hernieuwbare bronnen. Elektriciteit dient als energiedrager voor elektrisch vervoer en waterstof kan via verbranding of brandstofcellen voertuigen aandrijven. Ook synthetische brandstoffen (e-fuels) en vloeibaar aardgas (LNG/LBG) spelen een rol in specifieke sectoren zoals maritiem en luchtvaart.

De keuze voor een transportbrandstof heeft invloed op bereik, laadtijd of tank-/oplaadinfrastructuur, kosten en milieu-impact. De milieu-impact varieert sterk met de koolstofintensiteit van de productie en het gebruik, inclusief de volledige levenscyclus en indirect landgebruiksveranderingen bij sommige biobrandstoffen. Beleidskaders en regelgeving, zoals emissienormen en duurzaamheidscriteria, stimuleren schonere alternatieven en de transitie naar minder koolstofintensieve brandstoffen.

Ten slotte speelt de energiedrager een sleutelrol in de toekomstige transportinfrastructuur en -technologie, met verschuivingen richting elektrificatie, waterstof en synthetische brandstoffen, afhankelijk van technologische doorbraken, kosten en beschikbaarheid van duurzame bronnen.