biobrandstoffen

Biobrandstoffen zijn brandstoffen die uit biologische materialen (biomassa) worden geproduceerd en bedoeld zijn als alternatief voor fossiele brandstoffen in transport, verwarming en elektriciteitsopwekking. Ze zijn doorgaans hernieuwbaar omdat de koolstof die in de brandstof vrijkomt bij verbranding relatief recent is vastgelegd tijdens de groei van de biomassa.

De belangrijkste typen zijn biodiesel, bioethanol en biogas. Biodiesel wordt meestal gemaakt uit plantaardige oliën of dierlijke vetten via transesterificatie tot methylesters. Bioethanol wordt geproduceerd door gisting van suikers en zetmeelhoudende gewassen zoals suikerbiet, maïs en tarwe, maar kan ook uit reststromen komen. Biogas ontstaat bij anaerobe vergisting van organisch afval en kan worden opgewaardeerd tot biometaan voor gebruik als aardgasvervanger. Geavanceerde biobrandstoffen, zoals lignocellulose- of algen-gebaseerde brandstoffen, maken gebruik van rest- of cellulose-rijke bronnen en hebben minder concurrentie met voedselgewassen.

Toepassingen en mengvormen: biobrandstoffen worden in de transportsector toegepast en vaak gemengd met fossiele brandstoffen (bijv. biodiesel B5/B20 of bioethanol E10/E85). Biogas kan worden ingezet als groen aardgas of worden omgezet in elektriciteit of transportbrandstoffen; gezuiverd biomethaan kan ook rijden in aardgasvoertuigen. Daarnaast bestaan er synthetische brandstoffen op basis van gas- of koolstofdioxide-conversie, vaak aangeduid als tweede- of derde generatie brandstoffen.

Duurzaamheid en kritiek: de milieuprestaties variëren sterk per type en productiewijze. De koolstofvoetafdruk hangt af van teelt- en verwerkingsketens en kan bij grootschalige oogsten leiden tot landgebruikveranderingen, water- en biodiversiteitsdruk en concurrentie met voedselproductie. Daarom bestaan er duurzaamheidseisen en certificeringen (zoals RSB en ISCC) en beleidskaders zoals RED II in de EU en de Renewable Fuel Standard in de VS.

Rol in de energietransitie: biobrandstoffen kunnen bijdragen aan emissiereducatie in transport en ruraliteit, maar vormen geen one-size-fits-all oplossing en zijn gebonden aan technologisch, economisch en duurzaamheidskader.