Trainingsbelasting

Trainingsbelasting, vaak vertaald als training load, is een term uit de sportwetenschap die verwijst naar de totale belasting die een atleet ondergaat door training en wedstrijden. Het gaat daarbij om twee componenten: externe belasting, het objectieve werk dat wordt geleverd (afstand, duur, snelheid, kracht, tempo, intensiteit en bewegingslast), en interne belasting, de fysiologische en perceptuele respons op die belasting (hartslag en hartslagvariabiliteit, lactaat, hormoonspiegels, vermoeidheid en subjectieve inspanning).

Meetsystemen en methoden variëren, maar twee hoofdbenaderingen komen vaak voor. Een eenvoudige methode is de session rating of perceived exertion (sRPE) vermenigvuldigd met de duur van de trainingssessie, wat een trainingsbelasting in arbitraire eenheden oplevert. Andere methoden richten zich op interne belasting via hartslagdata, zoals Banister’s TRIMP of Edwards’ TRIMP, die de belasting koppelen aan tijd in verschillende intensiteitszones. Het concept ACWR (acute:chronic workload ratio) vergelijkt korte termijnbelasting met lange termijnbelasting om signalen te geven over mogelijke verhoogde blessure- of hersteltendensen.

Toepassing en nut: het monitoren van trainingsbelasting helpt bij het afstemmen van trainingsprikkels op de adaptatie van de atleet, draagt bij aan prestatieverbetering en voorkomt overbelasting en blessures. Het wordt gebruikt in verschillende disciplines, van duur- en krachtsport tot team- en individuele sporten, en in diverse seizoenen en trainingsfasen.

Overwegingen: belastingen moeten worden geïnterpreteerd in de context van de individuele atleet en andere stressoren (slaap, voeding, ziekte). Externe lasten en interne respons kunnen uiteenlopen; maatwerk is essentieel.