Tijdsbinding

Tijdsbinding is het cognitieve proces waarbij de hersenen twee of meer gebeurtenissen in de tijd koppelen tot één coherente perceptie of toewijzing van causaliteit. Door tijdsbinding kunnen wij gebeurtenissen die kort na elkaar plaatsvinden beschouwen als gerelateerd en als onderdeel van hetzelfde voorval. In de literatuur wordt vaak onderscheid gemaakt tussen sensorische tijdsbinding, die betrekking heeft op multisensorische integratie en de perceptie van timing tussen stimuli, en intentionele binding, die het verband tussen eigen handelen en gevolg weerspiegelt.

Een bekend fenomeen is intentional binding: vrijwillige handelingen en hun uitkomst worden subjectief dichter bij elkaar in tijd ervaren dan wanneer het gevolg buiten de eigen controle ligt. Tijdsbinding speelt ook een rol bij multisensorische integratie, waarbij stimuli uit verschillende modaliteiten binnen een bepaald tijdvenster als gerelateerd worden gezien, ondanks kleine asynchronieën. De grootte van dit binding-venster kan variëren per modaliteit en per individu.

Onderzoekers meten tijdsbinding met taken zoals simultaniteitsbeoordelingen, temporele volgorde-beoordelingen en causale toewijzingen. Neurologisch onderzoek wijst op netwerken in pariëtale en frontale hersenstructuren, evenals het cerebellum, die betrokken zijn bij voorspellende codes en de afstemming van timing tussen verschillende zintuiglijke signalen. De theorie heeft implicaties voor ons begrip van de zin van eigen Handel en de perceptie van oorzaak, en speelt een rol in onderzoek naar ontwikkelings- en klinische variaties. Bij schizofrenie, autisme en andere aandoeningen kunnen tijdsperceptie en het gevoel van eigenaarschap van handelingen verstoord zijn.

Zie ook: temporal binding, sense of agency, intentional binding, multisensory integration.