Home

tijdsperceptie

Tijdsperceptie is de subjectieve ervaring van de duur van gebeurtenissen en de timing waarin ze plaatsvinden. Ze ontstaat in het cognitieve systeem door de verwerking van temporele informatie en het geheugen van voorgaande tijdseenheden. Daarnaast varieert de perceptie van tijd sterk tussen situaties en individuen.

Er zijn twee hoofdsoorten: prospectieve tijdsperceptie, waarbij iemand bewust tijd bewaakt en de duur van toekomstige

Verschillende factoren beïnvloeden tijdsperceptie. Arousal en aandacht kunnen de snelle teller doen lopen: bij hoge arousal

Modellen zoals het pacemaker-accumulator-model beschrijven een intern klokmechanisme: een regelmatige telorde wordt versneld bij verhoogde arousal,

Neurale correlaten omvatten onder meer de insula en prefrontale cortex, het pariëtale netwerk en basal ganglia

Daarnaast zijn er modality-effecten: auditieve tijdschattingen worden vaak preciezer gepercipieerd dan visuele, en contextuele veranderingen en

gebeurtenissen
inschat;
en
retrospectieve
tijdsperceptie,
waarbij
de
duur
na
afloop
wordt
gerapporteerd
onder
invloed
van
de
hoeveelheid
informatie
en
gebeurtenishistorie.
lijkt
tijd
vaak
langer
te
duren.
Emoties,
motivatie
en
cognitieve
belasting
kunnen
de
duur
verkorten
of
verlengen.
Leeftijd
en
individuele
verschillen
spelen
ook
een
rol:
met
ouder
worden
lijkt
de
tijd
soms
sneller
te
gaan
in
het
dagelijks
leven,
terwijl
experimentele
taken
wisselend
uitpakken.
wat
leidt
tot
langere
tijdinschattingen.
Een
aandachtsgang
(gateway)
bepaalt
hoeveel
signalen
de
teller
bereikt.
(met
name
nucleus
caudatus
en
putamen),
evenals
cerebellaire
circuits.
Dopamine
en
andere
neurotransmitters
beïnvloeden
de
snelheid
van
de
interne
klok
en
de
evaluatie
van
tijdsduur.
omgeving
beïnvloeden
de
inschatting.
Retrospectieve
tijdsperceptie
hangt
sterk
af
van
het
aantal
gebeurtenissen
en
contextveranderingen
gedurende
de
gebeurtenis.