Supinatie

Supinatie, also bekend als supination, is een beweging die draait om het opheffen van de handpalm of de voetzool richting een voorkeurspositie. In de anatomische context verwijst supinatie meestal naar de rotatie van de onderarm zodat de handpalm naar voren kijkt (of naar boven in de liggende positie). In de lagere ledematen kan supinatie worden omschreven als een combinatie van inversie, plantairflexie en adductie van de voet, waardoor de voetzool naar binnen draait. De term stamt uit het Latijnse supinare, “liggen op de rug”, en is historisch vooral toegepast op de positie van de onderarm.

Voorarminvouw en spierwerking: Bij supinatie draaien de radius en ulna ten opzichte van elkaar, waardoor ze parallel komen te staan en de handpalm richting anterioriteit wijst. De belangrijkste spiergroepen die supineren zijn de supinator en de biceps brachii. De supinator werkt vooral wanneer de elleboog gestrekt is, terwijl bij fel geflexioneerde ellebogen de biceps brachii extra bijdraagt aan de supinatie. Pronation daarentegen beschrijft de tegenovergestelde beweging, gereedschapt door de pronator-teres en pronator-quadratus.

Voet- en beencontext: In biomechanische termen omvat voet-supinatie de combinatie van inversie, plantarflexie en adductie van de voet, wat leidt tot een naar binnen gerolde voet en vaak tot een verhoogde arch. Tijdens normaal lopen dienen gematigde niveaus van supinatie en pronatie elkaar te balanceren; afwijkende of aanhoudende supinatie kan samenhangen met een hoge voetboog en minder schokdemping, en kan het risico op bepaalde blessures vergroten. Orthopedische en orthopedische hulpmiddelen richten zich op het beïnvloeden van dit rijtje bewegingen om functionele balans te verbeteren.