Signalblokking

Signalblokking, ook wel blokkeren van signalen genoemd, verwijst naar het doelbewust verstoren of voorkomen van communicatie- of andere signalen in een gebied of bij een apparaat. Dit kan worden bereikt door actief storende signalen uit te zenden (jamming) of door fysieke barrières die signalen tegenhouden (afscherming).

Jamming houdt in dat men ruis of misleidende signalen op dezelfde frequenties uitzendt als de doelcommunicatie, waardoor apparaten minder of geen verbinding kunnen maken. Afscherming maakt gebruik van geleidende behuizingen, metalen folies of speciaal textiel om elektromagnetische golven te dempen, zodat signalen minder sterk doordringen (Faraday-kooi).

Toepassingen variëren van beveiliging en privacy tot beperkingen in omgevingen waar ongewenst gebruik van communicaties wordt voorkomen. Voorbeelden zijn mogelijk in gevangenissen, examenzalen of privacyrijke ruimten. Tegelijk kan signalblokking in openbare of kritieke netwerken de werking van nooddiensten, vervoerssystemen en andere essentiële communicatie verstoren, en daardoor problematisch of illegaal zijn.

Juridische en ethische aspecten: in veel landen is het gebruik van commerciële jammers verboden of sterk gereguleerd, omdat het licentiehouders, nooddiensten en cruciale netwerken kan beïnvloeden. Het installeren van afscherming is vaak toegestaan binnen bouw- en EMI-normen, maar vereist naleving van toepasselijke regelgeving en, indien van toepassing, toestemming van de eigenaar of beheerder.

Regulering en veiligheid: het blokkeren van essentiële communicatiediensten kan veiligheidsrisico’s opleveren en is onderworpen aan toezicht en handhaving. Detectie en sancties bij illegaal gebruik komen voor.

Technische kanttekeningen: de effectiviteit hangt af van vermogen, afstand, frequentie en de kwaliteit van de afscherming; lekken en openingen kunnen de werking ondermijnen.

Zie ook: RF-storing, EMI-afscherming, Faraday-kooi, spectrumregelgeving.