Pluimhaarigheid

Pluimhaarigheid is een descriptieve term uit de dierwetenschap en dierfokkerij die verwijst naar een pluimvormig uiterlijk van haar- of veerachtig materiaal op een dier. Het kenmerk ontstaat wanneer bepaalde haren of veren langer, stugger of prominenter uit de vacht of het plumage steken, waardoor op die plekken een pluimachtige verschijning ontstaat. De term wordt gebruikt in uiteenlopende contexten en kan voorkomen bij verschillende taxonomische groepen; de precieze presentatie varieert per soort en per ras.

Bij zoogdieren uit pluimhaarigheid zich vaak als tuftachtige uitsteeksels aan specifieke zones zoals oren, nek, borst, of staart. Bij vogels kan het leiden tot langere veerstukken of opvallende kresten en keel- of nekpluimen. De mate en lokalisatie van de pluimhaarigheid hangen samen met erfelijke factoren en selectie door fokkerij. Het blijkt meestal een polygeen kenmerk te zijn, waardoor verschillende genen bijdragen aan lengte, structuur en groeiperiode van de pluimachtige haren of veren.

De functie van pluimhaarigheid is niet altijd eenduidig vastgesteld. Mogelijke rollen zijn sociale signaling, onderscheid binnen rassen, afscherming tegen weersomstandigheden of thermoregulatie. In veel gevallen blijft de exacte functie onduidelijk en kan pluimhaarigheid vooral een esthetisch of selectief gereikt kenmerk zijn in fokprogramma’s en beschrijvende taxonomie.

Onderzoek naar pluimhaarigheid gebeurt vooral via descriptieve waarneming en vergelijking tussen individuen, rassen en soorten. In de literatuur wordt het vaak vermeld als onderdeel van vachttype- of plumage-kenmerken en kan het in sommige gevallen gekoppeld zijn aan genetische markeringen die zijn geïdentificeerd in specifieke populaties. See also: vachttypen, plumage, genetische variatie.