Plantenzellen

Plantenzellen zijn eukaryote cellen die de bouwstenen vormen van planten. Ze onderscheiden zich van dierlijke cellen door drie hoofdkenmerken: een celwand, chloroplasten en meestal een grote centrale vacuole. De celwand, voornamelijk van cellulose, geeft stevigheid, bepaalt de celvorm en biedt bescherming. Poriën en plasmodesmata in de wand maken transport en communicatie tussen aangrenzende cellen mogelijk.

Chloroplasten zijn plastiden waarin fotosynthese plaatsvindt. Ze bevatten chlorofyl en hebben thylakoïden en stroma; ze leveren energie en bouwstenen voor de plant en bevatten hun eigen DNA en ribosomen. Andere plastiden, zoals leucoplasten en chromoplasten, slaan reserves op of geven kleur aan bloemen en vruchten.

De centrale vacuole is meestal zeer groot en omgeven door een tonoplast. Ze slaat water en opgeloste stoffen op, regelt de turgor van de cel en speelt een rol bij stofwisseling en afbraak. Verder bevatten plantencellen kern, mitochondriën, endoplasmatisch reticulum, Golgi-apparaat, ribosomen en peroxisomen. Het endomembrane systeem verzorgt synthese, modificatie en transport van eiwitten en lipiden.

Plasmodesmata overbruggen de celwanden en vormen een symplastische route voor transport en signaaloverdracht. Plantencellen groeien en differentiëren door mitotische deling en de vorming van een celplaat tijdens cytokinese. Verschillende weefsels ontstaan uit gespecialiseerde cellen, zoals parenchym, xyleem en floëem, die samen de functies van planten mogelijk maken.