Pathologieën

Pathologieën verwijzen naar ziektebeelden en aandoeningen die het menselijk lichaam kunnen treffen. In bredere zin is pathologie zowel de leer van de oorzaken, mechanismen en ontwikkelingen van ziekten als de verzameling van ziektebeelden zelf. Het vakgebied bestudeert hoe ziekten ontstaan (etiologie), hoe ze zich ontwikkelen (pathogenese) en welke structurele en functionele veranderingen optreden in weefsels en organen (morfologie).

Pathologieën worden op verschillende manieren geclassificeerd. Dit kan volgens etiologie zoals infectieus, genetisch, stoornissen in metabolisme, auto-immuun of traumata. Ook morfologisch kan worden onderscheiden, bijvoorbeeld ontstekingen, neoplatis, degeneratieve veranderingen, necrose en fibrose. Daarnaast is onderverdeling mogelijk naar orgaansysteem (cardiovasculair, respiratoir, zenuwstelsel) en naar klinische aard (acuut, chronisch, progressief).

De aanpak omvat klinische evaluatie, laboratoriumonderzoek, beeldvorming en vooral histopathologie en cytologie bij de diagnose. Moderne pathologie maakt ook gebruik van moleculaire en immunologische technieken. Autopsie kan de oorzaak van overlijden vaststellen en heeft historische diagnostische waarde. Pathologie levert informatie over prognose en ondersteunt beslissingen over behandeling en therapie.

Subvelden binnen de pathologie zijn onder meer klinische pathologie, anato-pathologie (histopathologie), cytologie en moleculaire pathologie. Deze disciplines leveren de basis voor medische beslissingen, onderwijs en onderzoek.

Pathologieën spelen een centrale rol in de geneeskunde door bij te dragen aan identificatie van ziektebeelden, het volgen van ziekteprogressie en het evalueren van de effectiviteit van behandelingen. Het vak vereist vaak samenwerking tussen clinici, laboranten en onderzoekers.