PM25concentratie

PM25concentratie verwijst naar de hoeveelheid deeltjes met een diameter van 2,5 micrometer of kleiner in de lucht, uitgedrukt in microgram per kubieke meter (µg/m³). Deze deeltjes, fijnstof genoemd, kunnen diep in de longen doordringen en zelfs in de bloedbaan terechtkomen.

PM25concentratie wordt gemeten met meetstations en berekend via gravimetrische analyses of continu-monitoringsapparatuur zoals TEOM of beta-attenuatie, en wordt ook ingeschat met behulp van lage-kostensensoren en satellietgegevens in combinatie met modellen.

De interpretatie omvat jaargemiddelde en 24-uurs gemiddelden. De waarden variëren sterk met seizoen, verkeer en weersomstandigheden. In Europese steden ligt het jaargemiddelde PM2.5 vaak tussen ongeveer 10 en 25 µg/m³, met hogere niveaus in drukke centra en bij winterperioden met meer verwarming.

Langdurige blootstelling aan PM2.5 is in verband gebracht met verhoogde mortaliteit en ziekten aan hart en longen, waaronder hartaanvallen, beroertes, longkanker en chronische ademhalingsziekten. Kortdurende blootstelling kan leiden tot irritatie van ogen, neus en keel, hoesten en kortademigheid.

Belangrijke bronnen zijn wegverkeer en verkeergerelateerde emissies, industriële verbranding, verwarming op fossiele brandstoffen en biomassa, alsook secundaire PM die ontstaat uit reacties tussen gassen zoals SO2, NOx en ammoniak.

Beleid en richtlijnen variëren per land. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft strengere aanbevelingen voor PM2.5 dan sommige nationale regels; veel landen hanteren grenswaarden en luchtkwaliteitsindexen om de blootstelling te beperken.