Ontslag

Ontslag is het beëindigen van een arbeidsovereenkomst. In de Nederlandse arbeidswet wordt onder ontslag verstaan dat de werkgever, de werknemer of partijen onderling de arbeidsovereenkomst eindigt. Ontslag kan ook plaatsvinden via een beëindiging met wederzijds goedvinden of via een rechterlijke procedure.

Er zijn verschillende vormen van ontslag. Ontslag door de werkgever kan met toestemming van UWV of van de kantonrechter plaatsvinden, afhankelijk van de reden (economisch of persoonlijk). Ontslag op staande voet is een onmiddellijke beëindiging vanwege een dringende reden, zoals ernstig wangedrag. Ontbinding door de rechter kan volgen als partijen het ontslag niet in onderling overleg regelen. Ontslag op eigen verzoek is wanneer de werknemer zelf stopt. Een veel voorkomende situatie is ontslag met wederzijds goedvinden, waarbij werknemer en werkgever samen afspraken maken, eventueel met een ontslagvergoeding.

Procedures en termijnen staan centraal bij ontslag. In veel gevallen moet de werkgever toestemming vragen aan UWV of de kantonrechter behalve bij ontslag op staande voet of bij onderlinge overeenstemming. Ook is er een opzegtermijn en vaak een transitievergoeding.

Transitievergoeding is een vergoedingenregeling voor werknemers die worden ontslagen na minimaal twee jaar dienst; de hoogte en voorwaarden zijn wettelijk geregeld en er bestaan uitzonderingen, bijvoorbeeld bij ontslag op staande voet of bij bepaalde vormen van beëindiging zonder verwijt. De transitievergoeding is bedoeld als financiële ondersteuning bij de overgang naar nieuw werk en bij omscholing.

Na ontslag kunnen werknemers mogelijk aanspraak maken op werkloosheidsuitkering via het UWV, afhankelijk van de situatie en de duur van de dienstverbanden. Ontslagregels beschermen werknemers tegen willekeur en regelen de procedures en compensaties bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst.