Mitralisklepvervanging

Mitralisklepvervanging is een chirurgische ingreep waarbij de zieke mitralisklep in het hart wordt vervangen door een kunstmatige klep. De ingreep wordt uitgevoerd bij ernstige mitralisklepstenose of -regurgitatie die niet of niet voldoende kan worden hersteld door klepreparatie, bij falen van een eerdere behandeling of bij leidende symptomen zoals kortademigheid en hartfalen.

Tijdens de operatie opent de arts de borstkas (vaak via een middelsteborstlinie) en wordt het bloed door een kunstmatige hart-longmachine rondgepompt terwijl het hart tijdelijk stilvalt. De eigen klep wordt verwijderd of buiten gebruik gesteld en vervangen door een prosthesis. Er zijn twee hoofdtypen prothesen: mechanische kleppen en bioprothetische kleppen (bioprosthetische kleppen). Mechanische kleppen gaan heel lang mee maar vereisen meestal levenslange antistolling, terwijl bioprothese minder vaak antistolling nodig heeft maar na verloop van tijd slijtage vertoont en mogelijk vervanging op langere termijn noodzakelijk maakt. In geselecteerde hoogrisicopatiënten kan ook een transcatheterisch alternatief worden toegepast, bekend als transcatheter mitral valve replacement (TMVR), wat minder invasief is dan een open operatie.

Postoperatief krijgen patiënten intensieve zorg, gevolgd door ziekenhuisopname voor verdere monitoring. Antistolling en bloeddrukcontrole zijn gebruikelijk, met regelmatige vervolgafspraken en echocardiografie om de nieuw geplaatste klep te controleren. Mogelijke complicaties zijn bloedingen, infectie, beroerte, trombose van de klep, paravalvulaire lekkage en klepreparatiestoornissen. De langetermijnuitkomsten hangen af van leeftijd, de aandoening, het type klep en algemene gezondheid; mechanische kleppen bieden vaak duurzaamheid, bioprothesen minder maar zonder langdurige antistolling.

Alternatieven bestaan uit klepreparatie waar mogelijk en, bij juiste patiënten, minder invasieve of percutane benaderingen.