Kruidengeneeskunde

Kruidengeneeskunde, ook wel fytotherapie genoemd, is een benadering van geneeskunde die medicinale planten en plantensextracten gebruikt. Planten kunnen toegepast worden in thee, tincturen, capsules, crèmes of oliën, met als doel het versterken van het eigen genezingsvermogen of het behandelen van milde klachten.

Historisch gezien maakt kruidengeneeskunde deel uit van traditionele geneeswijzen wereldwijd, waaronder de Westerse herbale traditie, Traditional Chinese Medicine en Ayurveda. In de moderne gezondheidszorg wordt fytotherapie vaak gezien als een aanvullende behandeling en kan zij toegepast worden door artsen, apothekers en gekwalificeerde kruidkundigen. De praktijk combineert traditionele kennis met hedendaagse farmacologie en kwaliteitsnormen.

Praktijk en kwaliteit variëren: preparaten kunnen hele planten, gestandaardiseerde extracten of combinatieformuleringen zijn. Toedieningswegen en doseringen verschillen per product en indicatie. Kwaliteit en zuiverheid zijn cruciaal, omdat plantaardige producten kunnen variëren in samenstelling en kunnen worden besmet. Veiligheidsrisico’s omvatten allergische reacties, interacties met andere medicijnen, en potentiële lever- of nierbelasting bij sommige stoffen, vooral bij langdurig of hoogdosering gebruik.

Het bewijs voor veel toepassingen is gemengd: sommige remedies zijn onderzocht met klinische studies voor specifieke aandoeningen, maar robuust bewijs ontbreekt voor vele indicaties. Gebruikers wordt aangeraden om advies te vragen aan zorgverleners, vooral tijdens zwangerschap of borstvoeding, bij kinderen of bij gelijktijdig gebruik van andere medicijnen. Kruidengeneeskunde wordt in verschillende landen gereguleerd met uiteenlopende normen voor kwaliteit en veiligheid.