Kalibratiefactoren

Kalibratiefactoren zijn factoren die worden gebruikt om de output van meetinstrumenten of sensoren af te stemmen op een referentiewaarde. In de praktijk wordt een kalibratiefactor vaak toegepast als een multiplicatieve correctie op de gemeten waarde: gecorrigeerde waarde = kalibratiefactor × gemeten waarde (in sommige gevallen plus een offset). De factor weerspiegelt een systematische fout of bias die kan voortkomen uit productievariatie, veroudering, temperatuur of andere omstandigheden.

Het bepalen van een kalibratiefactor gebeurt via een kalibratieprocedure met referentiewaarden die traceerbaar zijn aan nationale of internationale standaarden. Daarbij worden gemeten waarden vergeleken met de referentiewaarden en wordt vaak een lineair model gehanteerd. Daardoor kan men een gain (vermenigvuldigingsfactor) en eventueel een offset vaststellen. In eenvoudige toepassingen volstaat vaak één multiplicatieve factor.

Toepassingen bevinden zich in de meet- en regeltechniek, laboratoriumonderzoek, productie en kwaliteitscontrole. Kalibratiefactoren zorgen ervoor dat meetresultaten betrouwbaar en vergelijkbaar zijn over tijd en tussen verschillende instrumenten. Bij metingen met meerdere sensoren wordt calibratie herhaald om consistentie te waarborgen en traceerbaarheid te behouden.

Beperkingen en aandachtspunten omvatten dat kalibratiefactoren niet altijd constant blijven: ze kunnen afhankelijk zijn van temperatuur, druk, meetbereik en tijd. Non-lineaire respons of meerdere biascomponenten vereisen complexere kalibraties, zoals Kalman-filtering of calibratie-curves. Regelmatige herkalibratie en documentatie van onzekerheden en traceerbaarheid zijn essentieel voor een betrouwbare toepassing.