Infiltratieprestatie

Infiltratieprestatie verwijst naar de mate waarin een systeem, constructie of bodem ongewenste infiltratie van externe elementen kan voorkomen of beheersen. De term wordt in verschillende vakgebieden gebruikt, maar in de praktijk komt de betekenis vaak neer op twee oorspronkelijke toepassingen: luchtdichtheid van gebouwen en de infiltratiecapaciteit van bodems voor water.

In de bouwkunde betreft infiltratieprestatie meestal de luchtdichtheid van een gebouw. Ongewenste infiltratie van buitenlucht kan leiden tot warmteverliezen, verminderd comfort en hogere energiekosten. Een goede infiltratieprestatie betekent dat kieren, naden en openingen effectief zijn afgedicht en dat de gebouwschil samenwerkt met een gecontroleerd ventilatiesysteem. De beoordeling gebeurt vaak met een blower-door test, waarbij de gebouwde omgeving onder druk of onderdruk wordt gezet en de infiltreerbare volumenstroom wordt uitgedrukt in een maat zoals ACH50. Andere meetmethoden zijn tracer-gasanalyse en simulaties.

Factors die de infiltratieprestatie beïnvloeden zijn onder meer bouwmaterialen en afdichtingen, constructiedetails, ventilatiesystemen met warmte-terugwinning, en onderhoudsniveau. Klimaat en bouwstijl spelen eveneens een rol bij de gewenste normen en criteria.

Naast bouwtoepassingen wordt infiltratieprestatie in de hydrologie gebruikt om de infiltratiecapaciteit van bodem te beschrijven. Gecontroleerde infiltratie van regenwater beïnvloedt drainage, waterbeheer en grondwateraanvoer. Methoden zoals dubbele-ringinfiltrometers en infiltratiemodellen (bijv. Green–Ampt, Horton) bepalen snelheid en duur van infiltratie onder verschillende vochttoestanden.

Samenvattend beschrijft infiltratieprestatie hoe effectief een systeem of gebied ongewenste of gewenste infiltratie regelt, afhankelijk van de context en doelstelling.