infiltratiecapaciteit

Infiltratiecapaciteit is de maximale snelheid waarmee water in de bodem kan infiltreren onder specifieke omstandigheden. De eenheid is meestal millimeter per uur (mm/h). Deze capaciteit wordt bepaald door de combinatie van bodemkenmerken, de vochttoestand vooraf en oppervlaktecondities zoals vegetatie en bodembedekking.

Belangrijke factoren zijn onder meer de bodemtextuur en -structuur (bijv. zand versus klei), porositeit en hydraulische geleidbaarheid, de aanwezigheid van macroporiën, de antecedente vochttoestand, organische stof en begroeiing. Ook oppervlaktecondities zoals vegetatie, mulch of een verhard oppervlak en de vorming van een korst kunnen de infiltratiecapaciteit beïnvloeden.

Meting en modellering: infiltratiecapaciteit kan worden geschat met veldmetingen zoals de dubbelringinfiltratie-test. Infiltratiemodellen zoals Horton, Green-Ampt en Philips beschrijven hoe de infiltratiesnelheid afneemt met tijd. Deze modellen leveren doorgaans f(t) en een langetermijnlimiet fc.

Relatie tot runoff: als de neerslagintensiteit de infiltratiecapaciteit overschrijdt, ontstaat directe oppervlakte-afvoer (runoff). Bij lagere intensiteiten infiltreert het grootste deel van het water. Infiltratiecapaciteit verandert in de tijd en kan dalen tot een stabiele infiltratiesnelheid fc onder verzadigde condities.

Toepassingen: de concepten worden toegepast in hydrologische modellering, stedelijke drainage, waterbalansstudies en landschaps- of waterbeheer. Infiltratiecapaciteit is afhankelijk van seizoen, bodemtype en landgebruik en is essentieel voor het inschatten van runoff en waterbalans in een gebied.