Huisstofmijt

Huisstofmijt is geen afzonderlijke parasiet, maar een groep microscopische mijten die in woningen voorkomen. De meest voorkomende soorten zijn Dermatophagoides pteronyssinus en Dermatophagoides farinae. Mijten zijn ongeveer 0,2 tot 0,3 millimeter groot en zijn niet zichtbaar zonder vergroting. Ze voeden zich met dode huidschilfers van mensen en huisdieren, en allergenen bevinden zich in hun uitwerpselen en lichaamsdeeltjes, die lang in oppervlakken kunnen achterblijven.

Voorkomen en levenscyclus: huisstofmijt gedijt bij warme en vochtige omstandigheden. Een relatief hoge luchtvochtigheid bevordert hun aanwezigheid; in veel woningen ligt deze hoger dan gewenst, wat de populatie kan doen toenemen. Mijten komen vooral voor in beddengoed, matrassen en kussens, maar ook in bekleding, tapijten en stoffen speelgoed. De levensduur van eitjes tot volwassen dier is meestal enkele weken, waardoor populaties onder gunstige omstandigheden snel kunnen toenemen.

Gezondheidsimpact en diagnose: blootstelling aan huisstofmijtallergenen kan bij gevoelige personen leiden tot symptomen van allergische rhinitis, neus- en ocularenklachten, hoesten en astma, en bij sommigen tot eczeem. Het vaststellen van een sensitisatie gebeurt meestal via een medische anamnese aangevuld met huidpriktesten of specifieke IgE-bepalingen.

Preventie en behandeling: volledige eliminatie is lastig, maar blootstelling kan worden verminderd door vochtbeheersing (streefwaarde onder circa 50–60%), ventilatie, en regelmatige reiniging. Beddengoed wekelijks wassen op minimaal 60°C, het gebruik van anti-mite matrash Covers en kussenhoezen, en het beperken of vervangen van tapijten dragen bij aan vermindering. Het toepassen van HEPA-filtertoepassingen bij stofzuigen kan helpen, en in ernstige gevallen kan allergologische immunotherapie worden overwogen.