Gezichtscontouren

Gezichtscontouren verwijzen naar de drie-dimensionale vorm van het gezicht, met inbegrip van de omtrek en de krommingen van kaaklijn, wangen, voorhoofd en kin. Het silhouet kan statisch zijn of veranderen door expressie, leeftijd en anatomische variatie. In de forensische en antropologische context worden contourkenmerken gebruikt om personen te beschrijven, identificeren en om variatie tussen individuen te analyseren; 3D-scantechnieken en fotogrammetrie leveren daarbij kwantitatieve contourdata.

Daarnaast verwijst gezichtscontouring ook naar een cosmetische techniek. In make-up en schoonheid verwijst het naar het creëren van schaduwen en hooglichten die de gezichtskolom visueel modelleren, waardoor kenmerken mogelijk worden geaccentueerd of verminderd. Deze toepassing is kunstmatig en onderhevig aan trends en culturele normen.

Methoden en data: contouranalyse kan gebaseerd zijn op 2D- of 3D-gegevens. Veel gebruikte metingen betreffen kaaklijn, gezichtsbreedte, frontale en laterale gelaatshellingen, en de hoek van de kaak. Technieken zoals optische 3D-scans, 3D-reconstructie van foto's en het markeren van anatomische landpunten worden toegepast in onderzoek, klinische planning en digitale media.

Toepassingen en overwegingen: contouren spelen een rol bij biometrische identificatie, reconstructies van het gelaat, planning van plastische chirurgie, virtuele modellering en animatie. Ethiek en privacy zijn belangrijk, aangezien gezichtsinformatie kan worden misbruikt voor identificatie of profilering; daarom gelden zorgvuldigheidsnormen en regelgeving rondom dataopslag en -gebruik.