Geuractiviteit

Geuractiviteit is de eigenschap van een stof of mengsel om een geur waarneembaar te maken door het menselijke reukvermogen. Het omvat zowel de aanwezigheid van vluchtige geurstoffen als de perceptie van die geur, inclusief intensiteit, kwaliteit en hedonic waarde.

De beoordeling van geuractiviteit wordt in veel toepassingen uitgevoerd met olfactometrie. Dynamic olfactometry meet de detectie-drempel en de odor concentration (OC) zoals uitgedrukt in odor units (OU). In Europa zijn normen zoals EN 13725:2003 van toepassing op de determinatie van odor concentration door dynamische olfactometrie. Naast olfactometrie wordt ook gaschromatografie-olfactometrie (GC-O) gebruikt om odor-active compounds te koppelen aan specifieke vluchtige verbindingen.

Geuractiviteit is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder de concentratie van geurstoffen, hun volatielheid, de matrix waaruit ze vrijkomen, temperatuur en vochtigheid, en individuele perceptie. De meting kent variabiliteit vanwege panelleden, adaptatie en culturele verschillen.

Een veelgebruikte rekenmaat is de odor activity value (OAV) = stofconcentratie gedeeld door de geurdrempel; een stof met OAV > 1 draagt bij aan de waargenomen geur. Een andere maat is OC, uitgedrukt in OU, die aangeeft hoeveel maal hoger de monsters zijn dan de detectiedrempel.

Toepassingen omvatten milieumanagement (lucht- en waterkwaliteitsbeleid), afval- en rioleringssector, voedsel- en parfumindustrie en productontwikkeling. Geuractiviteit vormt daarmee een belangrijk hulpmiddel bij beoordeling, regelgeving en ontwerp van geurgerelateerde processen en producten.