Fosfaatgehalten

Fosfaatgehalte is de hoeveelheid fosfaat in een stof of medium, doorgaans uitgedrukt als fosfaationen (PO4^3−) of als fosfor (P) of als fosforpentaoxide (P2O5), afhankelijk van de context. In vloeistoffen en milieu wordt het fosfaat meestal uitgedrukt in milligram per liter (mg/L). In voedsel en diervoeding komen de hoeveelheden vaak voor als milligram per 100 gram of per portie, terwijl in de landbouw het fosfaatgehalte in bodems en meststoffen vaak wordt uitgedrukt als mg/kg of als P2O5-equivalent.

Fosfaat is een essentieel mineraal voor botten, energiemetabolisme en celfuncties. Een evenwichtige inname is noodzakelijk, maar een te hoge fosfaatinname, met name door toegevoegde fosfaatadditieven in bewerkte producten, kan bij sommige mensen gezondheidsproblemen veroorzaken, zoals bij nierziekten.

In het milieu kan overtollig fosfaat uit landbouw, huishoudelijk afval en industrie leiden tot eutrofiëring van waterlopen. Dit veroorzaakt algengroei, zuurstoftekort en verlies aan biodiversiteit. Om die reden bestaan er regelgevende normen en monitoringprogramma’s voor fosfaat in drinkwater, oppervlaktewater en afvoer.

In de landbouw bepaalt het fosfaatgehalte van de bodem de beschikbaarheid voor planten. De oplosbaarheid en beschikbaarheid hangen af van pH, temperatuur en bodembiologie. Bodemtests informeren bemestingsadviezen; fosfaat wordt vaak toegepast als P2O5-equivalent of als fosfaatzouten.

Analytisch wordt fosfaat doorgaans bepaald met colorimetrische methoden (bijv. molybdaatblauw) of met ionchromatografie. Laboratoriumanalyse volgt gestandaardiseerde protocollen (APHA/ISO/EN).