Foregutfermentatie

Foregutfermentatie is een spijsverteringsstrategie waarbij micro-organismen cellulose en andere vezels afbreken in het voorste deel van het maagdarmkanaal, de foregut, nog voordat voedsel de echte maag bereikt. Deze fermentatie maakt het mogelijk om plantaardige vezels efficiënt te benutten en levert kortketenvetzuren en microbieel eiwit die door de gastheer worden gebruikt.

Bij veel zoogdieren die foregutfermentatie kennen, zoals ruminanten (koeien, schapen, geiten en vele herten en antilopen) bestaat de foregut uit meerdere compartimenten: pens (rumen), netmaag (reticulum), bladmaag (omasum) en kliermaag (abomasum). Fermentatie vindt vooral plaats in de pens en netmaag. Het voedsel kan worden teruggebracht naar de mond voor herkauwen, wat de deeltjes verkleint en de stofwisseling ten goede komt. Ook kamelen en andere kamelinachtige dieren hebben een vergelijkbaar foregutsysteem, en sommige marsupials zoals kangoeroes voeren foregutfermentatie uit. Een bijzondere uitzondering is de hoatzin, een vogel die foregutfermentatie in de krop toepast.

De geproduceerde vluchtige vetzuren (VFAs) leveren een belangrijk deel van de energie. Daarnaast draagt microbieel eiwit bij aan de voedingswaarde. Foregutfermentatie biedt doorgaans efficiënte energiewinning uit vezelrijke voeders en kan in sommige gevallen schade aan de vertering voorkomen die bij hindgutfermentatie optreedt. Een nadeel is methaanproductie in de foregut, wat energieverlies en klimaatimpact kan betekenen.